گاهی بیدلیل دلت شور میزند. انگار چیزی درونت مدام نجوا میکند که اتفاقی بد در راه است. قلبت تندتر میتپد، افکارت هزار تکه میشوند، و حتی سادهترین کارها مثل یک کوه دستنیافتنی به نظر میرسند. این حس، این نگرانی همیشگی، چیزی فراتر از استرسهای معمولی روزانه است. شاید پای اضطراب در میان باشد.
اضطراب یک واکنش طبیعی بدن به خطر است، اما وقتی بیش از حد، شدید و مداوم شود، دیگر یک احساس معمولی نیست؛ بلکه به اختلال اضطراب تبدیل میشود. این اختلال در شکلهای مختلفی ظاهر میشود، اما همهی آنها یک ویژگی مشترک دارند: ترس و نگرانیای که آرامش را از زندگی میگیرد.
اضطراب فراگیر (GAD)
اگر همیشه نگران هستی، حتی وقتی دلیل مشخصی برای نگرانی وجود ندارد، شاید این نوع اضطراب را تجربه میکنی. افرادی که به این اختلال دچارند، مدام منتظر اتفاقات بد هستند، تمرکز برایشان سخت است و اغلب دچار خستگی مزمن میشوند.
اختلال وحشتزدگی (پانیک)
ناگهان قلبت به تپش میافتد، نفست بند میآید، دچار سرگیجه میشوی و احساس میکنی قرار است اتفاقی وحشتناک بیفتد. این حملات پانیک، گاهی بدون هیچ دلیل روشنی رخ میدهند و فرد را از فعالیتهای روزمره دور میکنند.
فوبیا (ترسهای خاص)
ترس از ارتفاع، تاریکی، حیوانات، یا حتی موقعیتهای اجتماعی، اگر آنقدر شدید باشد که زندگی را مختل کند، دیگر فقط یک ترس ساده نیست؛ بلکه یک فوبیا است.
اختلال اضطراب اجتماعی
صحبت کردن در جمع، ارتباط گرفتن با دیگران، یا حتی ورود به یک مکان جدید، برای برخی افراد چیزی فراتر از خجالت است. این اضطراب شدید، باعث میشود فرد از موقعیتهای اجتماعی دوری کند و احساس کند همیشه زیر ذرهبین نگاه دیگران است.
اختلال وسواس فکری-عملی (OCD)
فکرهای تکراری و ناخواسته که آرام و قرار را از فرد میگیرند، همراه با رفتارهای اجباری برای کاهش این اضطراب، از نشانههای بارز این اختلال هستند. مثلا شستن مداوم دستها به دلیل ترس از آلودگی، یا چک کردن چندبارهی قفل در، نمونههایی از وسواس هستند.
اختلال اضطراب پس از سانحه (PTSD)
تجربهی یک حادثهی تلخ یا ترسناک، میتواند برای همیشه ذهن را تحت تأثیر قرار دهد. کابوسهای شبانه، احساس ناامنی دائمی و مرور مداوم خاطرهی تلخ، از علائم این اختلالاند.
اضطراب، یک دشمن پنهان است که میتواند آرامش را از زندگی بگیرد، اما میتوان آن را مدیریت کرد. شناخت این اختلال، اولین قدم برای مقابله با آن است. اگر احساس میکنی اضطراب بر زندگیات سایه انداخته، از کمک گرفتن نترس. تو تنها نیستی...