تا حالا شده قبل از یک ارائهی کلاسی یا یک مهمانی، حس کنی دلت میخواهد فرار کنی؟ برای بعضیها این احساس فقط استرس معمولی است، اما برای کسانی که اختلال اضطراب اجتماعی (Social Anxiety Disorder) دارند، این یک کابوس همیشگی است.
اضطراب اجتماعی یعنی ترس شدید از قرار گرفتن در موقعیتهایی که ممکن است مورد قضاوت دیگران قرار بگیری. این ترس آنقدر قوی است که فرد سعی میکند از هر شرایطی که شامل تعامل با دیگران است، فرار کند.
اگر اضطراب اجتماعی داشته باشی، ممکن است در موقعیتهای اجتماعی این علائم را تجربه کنی:
ترس شدید از قضاوت شدن، حتی وقتی دلیلی برای آن وجود ندارد.
استرس شدید قبل از رویدادهای اجتماعی، مثل مهمانیها، جلسات یا حتی یک مکالمهی ساده.
قرمز شدن، تعریق، لرزش صدا یا دستان در هنگام صحبت کردن با دیگران.
دوری کردن از موقعیتهایی که نیاز به صحبت یا انجام کاری در جمع دارند (مثل کلاس، مصاحبهی شغلی یا غذا خوردن در رستوران).
احساس خجالت و شرمندگی شدید بعد از تعامل اجتماعی، حتی اگر اتفاق خاصی نیفتاده باشد.
اضطراب اجتماعی میتواند به دلایل مختلفی ایجاد شود:
ژنتیک: اگر در خانوادهات فردی این مشکل را داشته باشد، احتمال ابتلای تو هم بیشتر است.
تجربیات گذشته: خاطرات بد از مسخره شدن یا مورد انتقاد قرار گرفتن میتوانند باعث این ترس شوند.
ساختار مغز: بخشهایی از مغز که مسئول تنظیم ترس و استرس هستند، ممکن است در افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی بیشفعال باشند.
خبر خوب این است که میتوان این اضطراب را کاهش داد و زندگی اجتماعی بهتری داشت:
درمان شناختی-رفتاری (CBT): این روش کمک میکند افکار منفی دربارهی قضاوت دیگران را تغییر دهی.
تمرین مواجهه: بهجای فرار از موقعیتهای اجتماعی، کمکم خودت را در معرض آنها قرار بده.
تمرین مهارتهای اجتماعی: از مکالمات کوچک شروع کن تا بهتدریج اعتمادبهنفست بیشتر شود.
ورزش و تکنیکهای آرامسازی: تمرینات تنفسی و فعالیتهای بدنی میتوانند اضطراب را کاهش دهند.
درمان دارویی: در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهایی برای کمک به کنترل اضطراب تجویز کند.
اضطراب اجتماعی ممکن است تو را از بودن در کنار دیگران بترساند، اما یادت باشد که تو لایق این هستی که بدون ترس، در جمع بدرخشی! این مشکل قابل کنترل است، پس اگر حس میکنی که زندگیات را محدود کرده، بهتر است با یک متخصص صحبت کنی. همیشه راهی برای آرامش بیشتر وجود دارد...